روش صحیح ویبره زدن بتن به همراه نکات اجرایی

ویبره زدن بتن یکی از مراحل مهم در فرآیند بتن‌ریزی و مراقبت از آن است. در این فرآیند، ارتعاشاتی به بتن اعمال می‌شود تا به کیفیت و مقاومت مطلوب دست یابد. این موضوع در شرایط بتن‌ریزی در هوای گرم اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. ویبره زدن بتن به افزایش پایداری و مقاومت در برابر نیروهای خارجی، کاهش نفوذپذیری، حذف حباب‌های هوا و یکنواخت‌سازی سطح بتن کمک می‌کند. رعایت نکات مرتبط با ویبره کردن و استفاده از تجهیزات مناسب برای هر المان بتنی، بهبود چشمگیری در کیفیت نهایی بتن ایجاد می‌کند. در این مقاله، قصد داریم تا با اصول ویبره زدن بتن، نکات آیین‌نامه و بایدها و نبایدهای آن آشنا شویم.

⌛ آخرین به روز رسانی: 10 مرداد 1403

📕 تغییرات به‌روزرسانی: انتشار جدید

1. ویبره زدن بتن و اهمیت انجام آن

متراکم‌سازی بتن، به‌منظور جلوگیری از اختلال در عملکرد سازه انجام می‌شود. در حین مراحل بتن‌ریزی امکان ورود حباب‌های آزاد وجود دارد. هر یک درصد هوای محبوس، مقاومت بتن را حدود ۵ تا ۶ درصد کاهش می‌دهد؛ بنابراین لازم است تا حباب‌های داخلی خارج شوند و چگالی ماده به حداکثر برسد. ویبره دهی بتن سبب می‌شود تا ضمن از بین ‌رفتن فضای آزاد بین سنگ‌دانه‌ها، به یکدیگر نزدیک شده و در نهایت ماده‌ای یکدست و با تراکم بالا حاصل شود که مقاومت فشاری بالاتری نسبت به حالت بتن با تخلخل دارد. چنانچه عملیات متراکم‌سازی به روش صحیح اجرا نشود، منافذ جامانده، سازه را در معرض خطر جذب رطوبت، نفوذپذیری، زنگ‌زدگی میلگردها و کاهش مقاومت قرار خواهند داد. با وجود حباب‌ها در بتن، تماس بین بتن و میلگرد کاهش می‌یابد که باعث کاهش پیوستگی بین آنها و کاهش مقاومت بتن مسلح می‌شود. استفاده از دستگاه ویبره مناسب در حین متراکم ‌کردن بتن، اثرگذاری بالایی در افزایش کیفیت بتن نهایی خواهد داشت.

❓روش‌های متراکم‌کردن بتن چیست؟

به ‌منظور انتخاب روش مؤثر در ویبره کردن نیاز است تا خصوصیات پروژه مورد نظر بررسی شود. برخی از این خصوصیات شامل مواردی از جمله حجم بتن، نوع بتن، فواصل میان آرماتورها، روش انتقال، اسلامپ، قالب بندی و… هستند. با توجه ‌به موارد گفته شده می توان از یکی از سه روش کلی زیر بهره برد.

1.1. ویبره زدن بتن به روش دستی

در این روش از متراکم‌ کردن بتن که در پروژه‌های کوچک و محدود که امکان استفاده از لرزاننده‌ها و وسایل مکانیکی وجود ندارد مورد استفاده قرار می‌گیرد و با کوبیدن بتن با میله فولادی به نام تخماق انجام می‌شود.

1.1.1. تخماق برای مخلوط های بتنی روان و خمیری

برای مخلوط‌های بتنی روان و خمیری (با اسلامپ بیش از 50 میلی‌متر)، که در مقاله طرح اختلاط بتن با اسلامپ و رده های آن آشنا شدیم، از یک میله فولادی به نام تخماق برای تراکم بتن استفاده می شود. طول میله باید به اندازه ای باشد که به راحتی به انتهای قالب یا انتهای لایه مربوط به همان بتن‌ریزی برسد و همچنین ضخامت میله بایستی به اندازه ای باشد که از بین میلگردها عبور کند.

2.1.1. تخماق برای مخلوط های بتنی سفت

برای تراکم مخلوط‌های سفت (اسلامپ کمتر از 50 میلی متر) از تخماق سر پهن که مقطع آن دایره و یا مربعی شکل است، استفاده می شود. توجه شود که ضخامت هر لایه بتن به 0.15 تا 0.2 متر محدود می گردد.

شکل 1- استفاده از تخماق برای تراکم دستی بتن

3.1.1. روش بیل زنی

در این روش با استفاده از بیل می‌توان هوای درون بتن را تا حدی خارج کرد. این کار باعث بالا آمدن حباب‌های هوا می‌گردد. باید توجه کافی داشت تا به وضعیت میلگردها و قالب‌ها آسیبی نرسد. در این حالت، ضخامت بتن حدود 0.3 متر توصیه می‌شود.

4.1.1. روش ماله چوبی

برای تراکم بتن دال‌هایی با ضخامت کمتر از 0.15 متر می‌توان از ماله چوبی و اعمال ضربه به سطح بتن استفاده نمود.

شکل 2- استفاده از ماله چوبی برای تراکم سطحی بتن با ضخامت کم

❓آیا هر بتنی مانند بتن مگر نیاز به ویبره و تراکم دارد؟

حداقل ضخامت بتن برای ویبره 150 میلیمتر و حداکثر 500 تا 600 میلیمتر می باشد. بنابراین بتن مگر با ضخامت 100 میلیمتر نیاز به ویبره ندارد.

2.1. ویبره زدن بتن به روش ماشینی

روش دیگر متراکم ‌کردن بتن که مناسب‌ترین روش برای بتن‌های سفت و درشت ‌دانه می باشد، استفاده از وسایل مکانیکی است. تراکم بتن با وسایل مکانیکی مناسب‌ترین و مطمئن‌ترین روش برای حصول تراکم مناسب بتن است که در انواع برقی، بنزینی و دیزلی وجود دارد. وسایل مکانیکی در دو نوع زیر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

1.2.1. ویبراتور یا لرزاننده داخلی (خرطومی یا دستی)

لرزاننده خرطومی از یک محرک انعطاف‌پذیر (پوکر) تشکیل شده است که باعث چرخش میله مرکزی می‌شود. بر اثر چرخش میله مرکزی، یک قطعه فلزی که به میله متصل است به پوشش فلزی ضربه می‌زند که سبب لرزاندن آن می‌گردد. لرزاننده‌ها دارای قطرهای متفاوتی هستند که اصولاً قطر 2.5 الی 7.5 در کارگاه های ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد.

در هنگام استفاده از ویبراتور خرطومی به نکات زیر توجه کنید:

1. زمان لرزش باید با ظاهر شیره بتن و تغییر صدای لرزاننده تعیین شود که معمولاً 5 تا 25 ثانیه است. اگر این زمان بیشتر شود، بتن متخلخل شده و خاصیت روانی را از دست می‌دهد.
2. ضخامت لایه بتن باید حجم کافی برای جلوگیری از حبس هوا را داشته باشد، اما نباید کمتر از 150 میلیمتر یا سه برابر حداکثر اندازه سنگدانه بتن باشد. ضخامت حداکثر معمولاً 500 تا 600 میلیمتر است.
3. لرزاننده باید عمودی و با فواصل یکنواخت به داخل بتن وارد شود و از خواباندن آن به‌صورت کاملاً مایل یا افقی جلوگیری شود. فواصل برای دال‌ها با ضخامت بیش از 0.1 متر بر اساس شعاع عمل لرزاننده تعیین می‌شود.
4. در هنگام تراکم با لرزاننده داخلی، لرزاننده باید حدود 50 تا 100 میلیمتر در لایه قبلی فرو برده شود.
5. ویبراتور باید به ‌سرعت به داخل بتن فرو رود و با حرکت ملایم بالا – پایین وارد و خارج شود تا هوا به طور مؤثر حذف شود و به‌گونه‌ای صورت گیرد که اثری از محل بیرون آوردن آن مشاهده نشود.
6. حداکثر فاصله نقاط فرو بردن لرزاننده داخلی باید 1.5 برابر شعاع اثر آن در نظر گرفته شود، در مجاورت قالب‌ها، حداکثر فاصله از قالب (0.75 × شعاع) اثر آن است.
7. لرزاننده نباید با سطح قالب و میلگردها تماس داشته باشد تا از آسیب ‌زدن به سطح قالب یا میلگردها جلوگیری کند.

پس از اتمام عملیات بتن‌ریزی، انجام ویبره و پس از گیرش بتن، المان آماده عملیات کیورینگ می‌شود. در مقاله روش های کیورینگ یا عمل‌آوری بتن با نکات مربوط به نگهداری از بتن بیشتر آشنا می‌شویم.

شکل 3- نحوه صحیح قراردادن دستگاه ویبره داخل بتن

❓ویبره یا تراکم مجدد بتن چه تأثیری بر کیفیت آن خواهد داشت؟

بر اساس آیین‌نامه آبا، لرزاندن مجدد بتن می‌تواند برای جلوگیری از ترک‌های ناشی از نشست خمیری و بهبود کیفی آن انجام شود. لرزاندن مجدد باید قبل از گیرش اولیه و تاحدامکان با تأخیر انجام شود. تراکم مجدد باید زمانی انجام شود که هنوز امکان فرو بردن و لرزاندن بتن وجود داشته باشد. باید توجه داشت که لرزاندن اضافی ممکن است موجب جداشدگی و یا از بین ‌رفتن حباب‌های عمدی شود.

همچنین در این آیین‌نامه اشاره شده است که زمان تراکم مجدد بتن بعد از تکمیل تراکم اول و پس از آب انداختن بتن، باید به‌صورت دقیقی انتخاب شود. چنان که تراکم مجدد در زمان مناسب انجام شود، موجب کاهش فضاهای خالی ناشی از خروج آب رو زده و همچنین پرکردن فضای خالی زیر میلگردها و افزایش چسبندگی میلگردها به بتن می‌شود. بهترین عملکرد تراکم مجدد، زمانی اتفاق می‌افتد که تا حد امکان تراکم بتن به تأخیر بیفتد. البته تأخیر بیش از حد می‌تواند به ایجاد ترک در سطح بتن منجر شود. همچنین باید دقت شود که تراکم مجدد از طریق آرماتورها به بتن منتقل نشود. به‌خصوص اگر زمان گیرش آن گذشته یا به مقدار زیادی سفت شده است. معمولاً در دال‌ها استفاده از ماله‌های پروانه‌ای (هلیکوپتری) چنین نقشی را ایفا می‌کنند.

1.1.2.1. انواع ویبراتور یا لرزاننده داخلی طبق آیین‌نامه بتن ایران ( آبا)

باتوجه‌به تنوع و عملکرد لرزاننده‌ها، انتخاب نوع لرزاننده مناسب با توجه‌ به نوع کار، از اهمیت زیادی برخوردار است. در جدول ت 7-3 از آیین‌نامه بتن ایران (آبا) مشخصات لرزاننده‌های داخلی و عملکرد آن‌ها ارائه شده است. تصمیم‌گیری در خصوص انتخاب نوع، مشخصات لرزاننده و مدت‌زمان لرزاندن، باید با توجه ‌به استعداد جداشدگی و خاصیت پرکنندگی بتن صورت گیرد.

2.2.1. ویبراتور یا لرزاننده خارجی (قالب یا بدنه یا سطحی)

ویبراتور بتن از یک موتور، روتور، و وزنه تشکیل شده است که با حرکات دورانی روتور، ارتعاش ایجاد و باعث لرزش قالب بتن و تخلیه هوا می‌شود. این ویبراتور به قالب متصل شده و لرزش‌ها را به طور مستقیم انتقال می‌دهد. از ویبراتورهای موتوری در کارهای بتنی پیش ساخته بیشتر استفاده می‌شود. این ویبراتورها قادرند فقط قسمت‌هایی از بتن با ضخامت کمتر از ۲۰ سانتی‌متر را متراکم کنند. برای استفاده از ویبراتور بدنه، قالب بتن باید توانایی مقاومت در برابر تنش‌های مکرر را داشته و قادر به انتقال ارتعاش به طور یکنواخت باشد.

شکل 4- یک نمونه ویبراتور سطحی

3.1. تحت ‌فشار قراردادن بتن

این روش عموماً برای متراکم‌کردن بتن در کارهای پرسی استفاده می‌شود.

4.1. میز ویبره

میز ویبره بتن یک دستگاه لرزاننده است که برای تراکم و لرزاندن بتن در فرایند ساخت و ساز ها استفاده می‌شود. با این میز نمونه‌برداری انجام می‌شود و سپس این نمونه را برای اندازه‌گیری مقاومت فشاری می‌برند. این دستگاه شامل یک صفحه یا میز مسطح است که بتن روی آن قرار می‌گیرد. سپس با استفاده از ویبره‌های مکانیکی یا الکتریکی، بتن به‌شدت لرزانده می‌شود تا حباب‌های هوا و فضای خالی درون بتن خارج شده و بتن به‌صورت یکنواخت شود. این فرایند که به‌عنوان تراکم مجدد بتن شناخته می‌شود، باعث بهبود خواص مکانیکی و دوام بتن می‌شود.

شکل 5- یک نمونه میز ویبره جهت متراکم‌سازی بتن

5.1. ویبره زدن بتن دیوار برشی

در لرزاننده‌های خارجی (قالب یا بدنه یا سطحی)، نوع و محل اتصال لرزاننده به قالب بسیار حائز اهمیت است. این لرزاننده‌ها دارای حداکثر شعاع تأثیرگذاری ۳۰ سانتی‌متر هستند؛ یعنی برای دیوارهایی با حداکثر ضخامت ۶۰ سانتی‌متر مناسب‌اند؛ به‌طوری‌که در صورت استفاده از ویبره بدنه در دو طرف دیوار، می‌توان از این لرزاننده‌ها برای متراکم‌سازی بتن استفاده کرد. درصورتی‌که ضخامت دیوار از ۶۰ سانتی‌متر بیشتر باشد، برای متراکم‌ کردن هسته مرکزی باید از لرزاننده‌های داخلی استفاده نمود.

6.1. ویبره زدن بتن سقف

نکته حائز اهمیت در ویبره زدن بتن سقف، رعایت فواصل و نقاط ویبره کردن، قطر و اندازه شیلنگ ویبراتور است. ویبراتورهایی که قطر پوکر آن‌ها بیشتر است مثل شیلنگ‌های 3 اینچ و بالاتر، به علت داشتن ارتعاشات بیشتر شعاع بیشتری را نیز ویبره می‌کنند؛ اما شیلنگ ویبراتورهای کوچک مثل 1 اینچ، 1.5 اینچ، 2 اینچ، 2.5 اینچ و غیره ارتعاشات کمتری داشته و شعاع ویبره کردن آن‌ها نیز کمتر است. بنابراین این نقاط با توجه ‌به قطر پوکر شیلنگ ویبراتور باید به ‌صورت استاندارد انتخاب شوند تا تمامی قسمت ها به طور موثر ویبره شود. ممکن است به علت تراکم زیاد آرماتور در نواحی ای از سقف مانند تیر انجام عملیات ویبره مشکل باشد. باید توجه داشت که ممکن است برخورد پوکر ویبره با میلگردها باعث عدم یکپارچگی مخلوط سیمان در اطراف میلگرد شود و شیره بتن در اطراف میلگرد تجمع کرده و از مقاومت بتن در این نواحی بکاهد.

7.1. ویبره زدن بتن ستون

برای ویبره زدن ستون بتنی، ویبراتور به طور عمودی و به ‌تدریج به داخل ستون قرار داده می‌شود. اطمینان حاصل شود که ویبره کردن به ‌اندازه کافی عمیق صورت گیرد. در حین ویبره کردن، ویبراتور به طور آرام و تدریجی به داخل ستون حرکت می‌کند تا تمامی نقاط آن را پوشش دهد. پس از اتمام ویبره کردن و در ستون‌ها جهت رفع مزاحمت قالب‌بندی می‌توان دریچه‌هایی با ارتفاع مناسب برای ورود دستگاه ویبره و همچنین بتن‌ریزی مرحله‌ای جهت جلوگیری از جدایی دانه‌ها در بتن‌ریزی از ارتفاع پیش‌بینی کرد. پس از هر مرحله بتن‌ریزی و انجام ویبره، دریچه بسته شده و مرحله بعدی بتن‌ریزی و ویبره تا انتهای ستون انجام می‌شود. جهت جلوگیری از ایجاد درز سرد در مراحل مختلف بتن‌ریزی باید ویبراتور مقداری در لایه قبلی نفوذ کند تا لایه قبل و جدید همپوشانی مناسبی داشته باشند.

8.1. ویبره در بتن‌ریزی حجیم

در بتن‌ریزی حجیم لازم است که دستگاه ویبره متناسب با نوع المان و حجم بتن‌ریزی انتخاب شود. مطابق با لرزاننده‌های معرفی شده در آیین‌نامه بتن (آبا) در بتن سفت و پلاستیک (اسلامپ کمتر از 8 سانتی متر) در شمع‌های پیش ساخته و دال های سنگین، لرزاننده کمکی در مجاورت قالب های بتن حجیم و روسازی ها، لرزاننده گروه 3 با قطر 50-90 میلی متر میتواند به ‌صورت گروه لرزاننده‌ها برای عرض کامل روسازی بتنی به کار رود.

همچنین در بتن حجیم و سازه‌ای با اسلامپ (5 سانتی متر) که در مقادیر (3 مترمکعب) در قالب های نسبتا باز در ساختمان های سنگین (نیروگاه ها، پایه های عظیم پل ها و پی ها)، همچنین لرزاننده کمکی در ساخت سد نزدیک قالب ها و اطراف اقلام جایگذاری شده و آرماتورهای فولادی می توان از لرزاننده گروه 4 با قطر 75-150 میلی متر استفاده نمود و همین‌طور برای بتن حجیم در سدهای وزنی، پایه‌های بزرگ، دیوارهای حجیم، 2 یا چند لرزاننده ممکن است همزمان برای لرزاندن مقادیر بتن در حد (3 مترمکعب) یا بیشتر در یک زمان در داخل بتن قالب به کار رود. این لرزاننده می‌تواند نوع 6 و با قطر 125-175 میلی متر باشد.

تفاوت ویبره معمولی و ویبره بتن حجیم در نوع لرزاننده و تعداد آن است. در بتن‌ریزی معمولی استفاده از یک نوع لرزاننده کفایت می‌کند؛ اما در بتن حجیم گاهی اوقات نیاز است از چند نوع لرزاننده یا چند لرزاننده به‌صورت هم‌زمان بهره ببریم. مشخصات تکمیلی لرزاننده‌ها در جدول 1 در بالاتر در همین متن ذکر شده است.

2. مدت‌زمان ویبره زدن بتن

تعیین زمان دقیق ویبره کردن امکان‌پذیر نیست. زیرا این موضوع بستگی به کارایی آن و اندازه میله دستگاه دارد. این زمان بین 5 تا 25 ثانیه متغیر است. برای مثال، برای مخلوط بتنی با اسلامپ حدود ۲۵ تا ۷۵ میلی‌متر حدودا یک زمان ۱۰ ثانیه‌ای در مخلوط مناسب است. در هنگام ویبره بتن وقتی که خروج حباب‌های هوا متوقف شد نشانه این است که عمل ویبره تکمیل شده است. فاصله حباب‌ها از میله می‌تواند به‌عنوان یک راهنمایی مفید جهت شعاع عمل باشد.

وقتی که میله در مخلوط بتنی فرو رفته است معمولاً فرکانس افت می‌کند و صدای بمی را ایجاد می‌کند. وقتی که صدا به‌صورت ثابت و زیر می‌شود، تمام هوای محبوس شده خارج شده است. ظاهر سطح مخلوط بتنی نیز مشخص‌کننده وضعیت تراکم است. یک‌لایه نازک از ملات روی سطح نشان‌دهنده این است که بتن متراکم شده است. به همین ترتیب وجود شیره بتن در لبه‌های اتصالی با قالب نشان‌دهنده این موضوع است.

همچنین پایان خروج هوا معمولاً با شروع به روزدگی شیره بتن در سطح همراه است و می‌تواند نشانه‌ای بر کفایت لرزاندن بتن باشد. از علایم شروع به رو زدن بتن، براق شدن سطح بتن است.

❓رابطه بین ویبره بتن با طرح اختلاط و اسلامپ بتن چیست؟

به‌عنوان یک قانون کلی، هر چه سنگ‌دانه‌ها بزرگ‌تر باشند و کارایی (اسلامپ) کمتر باشد، نیاز به ویبراتوری با قطر بزرگ احساس می‌شود. معمولاً قطر 2.5 سانتی متر برای مقاطع پر میلگرد و کوچک استفاده می‌شود. و در واقع طرح اختلاط بتن است که کارایی و اسلامپ بتن را تعیین می کند. هر چه نسبت آب به سیمان در طرح اختلاط بیشتر باشد، اسلامپ بزرگتر بوده و میزان ویبره دهی مورد نیاز آن تا رسیدن به تراکم مورد نیاز کمتر خواهد بود.

3. اشتباهات رایج در هنگام ویبره زدن بتن

• اولین خطای رایج در کار با ویبراتور، عدم قراردادن قسمت پوکر به طورکامل درون بتن است. ویبراتور باید به طور کامل درون بتن قرار گیرد، زیرا در غیر این صورت، شیره بتن که سبک‌تر است به سطح بتن خواهد رسید و بخش‌های سنگین‌تر در پایین قرار خواهند گرفت که این باعث ناهمگونی بتن و کاهش مقاومت آن خواهد شد.
• در حین ویبره کردن، اپراتور باید دقیقاً در بالاسر نقطه‌ای که می‌خواهد ویبره کند قرار گیرد، به‌طوری‌که زاویه ویبره بتن کاملاً عمودی و قائم باشد. زیرا مسیر حرکت حباب‌ها داخل بتن از پایین ‌به‌ بالا و به‌صورت مستقیم است. در حالت مایل، حباب‌ها قادر به خروج نخواهند بود.

شکل 6-ویبره کردن به‌صورت مایل از اشتباهات رایج

• وارد کردن پوکر ویبراتور به آرمی به داخل بتن اشتباه است و باید به‌سرعت این کار انجام شود، با این کار حباب‌های داخل بتن راحت‌تر خارج شده و از بین می‌روند.
• بر خلاف روش واردکردن ویبراتور به بتن، در هنگام خارج‌ کردن باید آن را به‌آرامی خارج کرد. همچنین می‌توان چندین بار شیلنگ را بالا و پایین کرده تا هوای بتن به‌تدریج به سطح بیاید و شیره بتن جایگزین حباب‌های خارج شده شود.
• نگه‌داشتن هر چه بیشتر پوکر ویبراتور داخل بتن کاملاً اشتباه است؛ زیرا این کار ممکن است شیره بتن را بالا ببرد و به پدیده‌هایی مثل لانه‌ زنبوری، شن نما شدن یا کرمو شدن بتن منجر شود.

شکل 7- یک نمونه بتن کرمو شده

• برای بتن‌ریزی یک سطح لازم است که تمام این سطح به‌درستی ویبره شود. برای این کار، نقاطی با فواصل مناسب باید تعیین شود و پوکر ویبراتور به‌صورت عمودی در آن‌ قرار داده شود. فواصل نباید زیاد یا کم باشند تا همه نقاط به‌درستی ویبره شوند.

4. تأثیر انتخاب نوع ویبره بتن بر هزینه و عملکرد در فرایند ساخت

انتخاب نوع ویبره بتن، عواملی مانند قیمت دستگاه، نیاز به نیروی کار، مصرف انرژی، قابلیت انطباق با نیازهای پروژه، و کارایی در تراکم بتن در نظر گرفته می‌شود.

✔️ قیمت دستگاه: قیمت دستگاه ویبره بتن از جمله عوامل مهمی است که تأثیر زیادی در هزینه دارد. ویبره‌های بتن مکانیکی معمولاً ارزان‌ترند اما ممکن است به نیروی کار بیشتری برای عملکرد بهینه خود نیاز داشته باشند. ویبره‌های بتن الکتریکی یا پنوماتیک، عملکرد بهتری دارند؛ اما هزینه بالاتری دارند.

✔️ نیاز به نیروی کار: برخی از ویبره‌های بتن نیاز به نیروی کار حداقلی دارند تا بتوانند به طور مؤثر عمل کنند. این نیاز به نیروی کار می‌تواند هزینه‌های نیروی کار را افزایش دهد.
✔️ قابلیت انطباق با نیازهای پروژه: نوع ویبره بتن باید با نوع بتن، ابعاد قالب و نیازهای پروژه هماهنگ شود. برخی از دستگاه‌ها ممکن است برای پروژه‌های بزرگ‌تر یا بتن‌هایی با ترکیبات خاص، مناسب نباشند.

✔️ کارایی در تراکم بتن: عملکرد و کارایی ویبره بتن در تراکم بتن نیز بسیار مهم است. ویبره‌هایی که قادر به تراکم بتن به‌صورت یکنواخت و بدون ایجاد آسیب یا ناهمواری در سطح بتن باشند، ترجیح داده می‌شوند.

پیمانکاران معمولاً روشی را انتخاب می‌کنند که هماهنگی بهتری با نیازهای پروژه داشته باشد و درعین‌حال بهره‌وری هزینه را حفظ کند. برای این منظور، آن‌ها می‌توانند از تحلیل هزینه و فایده، مشاوره تخصصی و مقایسه مدل‌های مختلف ویبره بتن استفاده کنند تا به انتخاب بهینه برسند.

پرسش و پاسخ

نتیجه‌گیری

ویبره زدن بتن یکی از عوامل اصلی در تضمین کیفیت و مقاومت بتن در سازه‌هاست. این فرایند، به‌منظور تراکم بتن و حذف حباب‌های هوای موجود در آن انجام می‌شود. هر چند درصد هوای محبوس، مقاومت بتن را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد، بنابراین ویبره بتن تأثیر بسزایی بر استحکام و کیفیت نهایی بتن دارد. برای متراکم‌سازی بتن، روش‌های مختلفی از جمله ویبره دستی، ویبره ماشینی، بیل‌زنی، و ماله چوبی وجود دارد که بر اساس خصوصیات پروژه، نوع بتن و سایر عوامل، انتخاب می‌شوند.
روش دستی ویبره زدن بتن معمولاً در پروژه‌های کوچک و محدود به کار می‌رود، و از لرزاننده خرطومی با طول میله مناسب استفاده می‌شود. اما در بتن‌های سفت و درشت‌دانه، استفاده از ویبره ماشینی مناسب‌ترین روش است. توجه به نکات مهمی مانند مدت زمان ویبره، ضخامت بتن، و نحوه صحیح قراردادن دستگاه ویبره داخل بتن، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا کیفیت بتن نهایی تضمین شود.

منابع

1. مبحث 9 مقررات ملی ساختمان ویرایش 1399
2. آیین‌نامه ی بتن ایران (آبا) ویرایش 1400

• مطلبی میخواهید که نیست ؟ از ما بپرسید تا برایتان محتوا رایگان تولید کنیم!

• ارسال سوال برای تولید محتوا