کنترل آپلیفت در ایتبس و سیف به همراه 11 راهکار کاهش uplift ستون و پی در ساختمان

آپلیفت (uplift) چیست؟

یکی از کنترل هایی که 80 درصد طراحان از آن غافل می شوند و می تواند برای سازه درد سر ساز باشد، کنترل آپلیفت (uplift) یا بلندشدگی است اما چند سوال آیا با قرار دادن شمع در طراحی فونداسیون می توانیم به کاهش آپلیفت در فونداسیون کمک کنیم؟ اگر سازه برای نیروی آپلیفت جواب نداد، راه حل چیست؟

در این ایبوک فوق العاده علاوه بر بیان نکات مهم در رابطه با uplift به نحوه کنترل آپلیفت در سیف و ایتبس می پردازیم.

این صفحه تنها بخش کوتاهی از ایبوک کنترل آپلیفت در ایتبس و سیف می باشد متن اصلی این ایبوک را منطبق بر فهرست مطالب، دانلود کنید.

⌛ آخرین به روز رسانی: 21 شهریور 1400

📕 تغییرات به روز رسانی: آپدیت بر اساس مبحث ششم مقررات ملی ساختمان ویرایش 1398

 

آپلیفت (Uplift) چیست؟

آپلیفت (Uplift) به معنای بلند شدگی یا برکَنِش است. منظور از بلند شدگی می­ تواند موارد زیر باشد:

• نیروی کششی منتقل‌ شده از مهاربند، به ستونِ متصل به آن مهاربند
• نیروی فشاری باد به ‌خصوص در طراحی سازه ‌های صنعتی (سوله)
• فشار بالا برنده ناشی از تورم خاک یا تراوش (Seepage) در زیر فونداسیون
• بارگذاری خارج از محور ستون ‌ها (ناشاقولی ستون)
• …

ولی زمانی که در طراحی سازه از آپلیفت بحث می­کنیم معمولاً دو مفهوم زیر دنبال می­ شود:

1. در وهله اول آپلیفت عبارت است از نیروی کششی به وجود آمده در ستون تحت یک ترکیب بار مشخص که در نتیجه‌ی آن، ستون تمایل دارد به سمت بالا حرکت کند که نمونه‌هایی از آن را در تصاویر زیر مشاهده می­کنید. معمولاً این نوع آپلیفت در ETABS کنترل می ­شود.

 

 

 

2. در صورتی‌ که اتصالات ستون به پی که در واقع همان کف ستون است به ‌خوبی طراحی شده باشند و نیرو های ایجاد شده در ستون بتوانند به پی منتقل شوند، امکان بلندشدگی فونداسیون از روی خاک وجود خواهد داشت و در نتیجه خاک زیر پی که کشش را تحمل نمی ­کند، دارای فشار صفر خواهد بود. البته توجه شود که آپلیفت در پی مفهوم کلی ­تری نسبت به حالت قبل دارد و صرفاً ناشی از نیروی کششی ستون نیست، بلکه لنگر های منتقل ­شده از ستون به پی نیز می ­تواند موجب بلند شدگی پی گردد. در مقیاس بزرگ‌ تر برآیند نیرو ها و لنگر های منتقل ­شده از تمامی ستون ‌ها، می­ تواند با یک خروج از مرکزیت نسبت به مرکز سطح پی اثر کند، که با توجه به این که در اکثر کارهای طراحی فرض بر صلب بودن پی است، امکان بلند شدگی قسمتی از پی وجود خواهد داشت (به تصاویر زیر توجه کنید). این نوع uplift در SAFE کنترل می ­شود.

 

 

 

راهکارهای کاهش آپلیفت در سازه و پی

راهکار های کاهش uplift در ستون:

برای کاهش اثر بلند شدگی در ستون‌ها معمولاً راهکارهای زیر ارائه می­شود.

1. تغییر محل مهاربند: با توجه به این که ستون ­های گوشه، کناری و میانی دارای سطح بارگیر ثقلی متفاوت می ­باشند، لذا مطلوب است که مهاربند ها در کنار ستون ­هایی قرار گیرند که سطح بارگیر بزرگ ‌تری داشته و سهم بیشتری از نیروی ثقلی دارند. البته به لحاظ معماری معمولاً جانمایی مهاربند در دهانه ­های داخلی مطلوب نیست که در نظر گرفتن این امر و ایجاد تعادل بین آن‌ ها از جمله چالش‌ های مهندسین طراح است.

2. افزایش تعداد دهانه ­های مهاربندی شده (خصوصاً در طبقه اول): با افزایش تعداد دهانه ­های مهاربندی شده، نیروهای جانبی زلزله توسط تعداد بیشتری از مهاربند ها تحمل می­شوند و نتیجه‌ اینکه، نیروی هر یک از مهاربند ها کاهش پیدا خواهد کرد. این روش علاوه بر این که نیروی uplift در ستون را کاهش می­دهد، باعث کوچک ‌تر شدن مقاطع بادبند ها نیز می ­شود.

3. استفاده از بادبند در دهانه ­های با طول بزرگ‌ تر: با توجه به این که می­ دانیم این مؤلفه قائم نیروی مهاربند است که باعث آپلیفت در ستون می ­شود، لذا هر راهکاری که مؤلفه قائم نیروی مهاربند را از بین ببرد، باعث کاهش اثر uplift در ستون خواهد شد. مشخص است که هر چه مهاربند ها به صورت افقی‌ تر (با زاویه‌ی کوچک ‌تر نسبت به افق) قرار گیرند، مؤلفه افقی آن ­ها نسبت به قائم بزرگ ‌تر خواهد شد. علاوه بر بزرگ تر شدن مؤلفه افقی نیروی مهاربند، عملاً در برابر زلزله عملکرد مطلوب ­تری خواهد داشت و می­ توان مقطع بهینه ­تری را برای مهاربند به دست آورد.

4. تغییر نوع مهاربند ها: با دقت در جدول 3-4 آیین­ نامه طراحی ساختمان­ ها در برابر زلزله (استاندارد 2800 – ویرایش 4) مشخص می­ شود که با تغییر بادبند ها از نوع همگرای معمولی به مهاربند همگرای ویژه یا واگرای ویژه و یا حتی به مهاربند کمانش تاب، ضریب رفتار سازه افزایش پیدا کرده و در نتیجه نیروی زلزله طراحی کاهش پیدا می­ کند.

5. استفاده از چیدمان ­های خاص: با استفاده از بعضی چیدمان ­های خاص، نیروی کشش مهاربندها توسط همدیگر خنثی می­ گردد. از جمله این چیدمان ­های خاص می­ توان به Dia Grid و Steel Braced Tube اشاره کرد که در تصویر زیر نمونه از آن را مشاهده می‌کنید. البته عمده کاربرد این نوع از مهاربند ها در ساختمان­ های بلند مرتبه است. تئوری این نوع از چیدمان، به این شکل است که در هر طبقه از ساختمان، المانی از مهاربند قرار می­ گیرد ولی طرز قرارگیری این مهاربندها به شکلی است که مجموعه مهاربندها خود یک مهاربند بزرگ‌ تر تشکیل می­ دهند.

 

در شکل فوق نیروهای ایجادشده در هر یک از المان‌ها نشان داده‌شده است. همان‌طور که مشخص است، تحت بارهای جانبی، نیروهای ایجادشده در المان­ها به‌گونه‌ای است که اثر هم را خنثی می­کنند و کمترین اثر را بر روی گره‌دارند.

همان‌طور که قبلاً نیز گفته شد، این نوع چیدمان معمولاً در ساختمان‌های بلندمرتبه به کار گرفته می­شود. ولی مهندس طراح می­تواند از نوع چیدمان الگو گرفته و با جا به ­جایی مهاربندها در دهانه‌های مختلف، اثر مهاربندها را توسط یکدیگر خنثی یا به حداقل برساند. ولی باید دقت کرد که این کار نیازمند مهارت و قضاوت مهندسی بالایی است؛ چراکه با جابه­جا کردن مهاربندها در دهانه‌های مختلف امکان ایجاد انواع نامنظمی­ ها از قبیل نامنظمی هندسی، نامنظمی قطع سیستم باربر جانبی، نامنظمی مقاومت جانبی و نامنظمی سختی جانبی وجود خواهد داشت.

6. افزایش ضخامت صفحه‌ ستون (Base Plate) و افزایش تعداد بولت­ ها: در صورتی‌ که نتوان با استفاده از پنج روش اشاره ‌شده‌ ی قبلی نیروی بلندشدگی را کاهش داد، نیروی بلندشدگی ایجاد شده باید توسط المان­ های سازه تحمل گردد. از جمله‌ی این المان ­ها، صفحه ‌ستون است که می­توان با افزایش ضخامت صفحه ‌ستون (برای جلوگیری از جاری شدن آن در خمش) و افزایش تعداد بولت ­های ورق پای ستون، سازه را برای تحمل نیروی بلند شدگی مقاوم کرد. در طراحی­ ها حتماً باید دقت شود تا بولت­ ها، طول مهار کافی داشته باشند و به اندازه کافی در پی فرو رفته باشند.

 

* توجه: در بعضی از منابع برای کاهش بلند شدگی، سنگین کردن کف­ های سازه نیز توصیه‌شده است. ولی دقت شود که این روش اصلاً مطلوب نیست و با افزایش وزن سازه، نیروی زلزله و برش پایه وارده برسازه نیز افزایش پیدا خواهد کرد که درنتیجه‌ی آن، مقاطع بزرگ‌تری طراحی خواهند شد که اقتصادی نیست.

راهکار های کاهش uplift در پی:

برای کاهش اثر بلند شدگی و یا مهار آن در پی می­توان به روش‌های زیر اشاره کرد:

• افزایش ابعاد پی خصوصاً ضخامت پی
• خاک‌ریزی روی پی
• تغییر نوع پی (استفاده از پی‌های نواری و گسترده به‌جای پی‌های منفرد)
• استفاده از شمع
• استفاده از شمع‌های پدستالی (انباره‌ای یا کف ­پهن یا پا فیلی)

لازم به ذکر است که مسلماً روش‌های اشاره‌شده در قسمت ستون‌ها نیز در کاهش بلند شدگی پی تأثیر دارند.

 کنترل آپلیفت پی با استفاده از تحلیل دینامیکی

• هم زلزله استاتیکی و هم دینامیکی را می‌توان به SAFE  ارسال و طراحی فونداسیون را انجام داد. منتها در مواردی که بلند شدگی فونداسیون (برکَنش) داشته باشیم (حتی اگر جزئی باشد) طبق توصیه شرکت CSI  بهتر است که در آنالیز و طراحی پی از زلزله دینامیکی طیفی (SPEC)  استفاده نکنیم زیرا این تحلیل دارای ماهیت فرمول‌ بندی خطی سازه است و طراحی پی و کنترل خاک با زلزله استاتیکی (با ترکیب بارهای غیرخطی) انجام شود.

متن توصیه CSI  :

For foundation analysis and design, nonlinear uplift cases may not be converted from spectrum combinations because response spectrum analysis is a linear formulation. As an alternative, spectrum story forces may be applied within ETABS manually as a lateral load case, then response may be exported to SAFE for foundation design (CSI- Knowledge Base).

پیش از تشریح گام بندی نحوه ساخت زلزله استاتیکی ِ معادل ِ زلزله‌ی دینامیکی، لازم است بدانید که برخی از طراحان به نتایج دریفت حاصل از زلزله دینامیکی اعتماد ندارند. این مسئله در ورژن­ های پایین ایتبس، به خصوص در ETABS 9  که بیشتر خروجی‌ها (به جای drift) به صورت displacement هستند، بحرانی ‌تر است.

از همین رو مهندسین طراح ترجیح می‌دهند مستقیماً از زلزله دینامیکی استفاده نکنند و یا در برخی موارد خاص همچون زمانی که طراح (جهت استفاده از تخفیف ۱۰ یا ۱۵ درصدی بار زلزله در همپایه ‌سازی) اصرار به استفاده از زلزله دینامیکی داشته باشد، می‌تواند ابتدا در ایتبس زلزله‌ های استاتیکی (از نوع user load) و بر اساس توزیع دینامیکی بسازد سپس طراحی را انجام دهد.

لازم به ذکر است این کار به علت تغییر ماهیت نوع بار و در نظر گرفته نشدن اثر سختی در زمان تناوب، دارای خطا در طراحی سازه است و توصیه نمی‌شود، در ورژن ­های جدید ایتبس این مشکل رفع شده و فقط کافی است برای کنترل تنش‌ها در Safe این تعریف بار استاتیکی صورت گیرد.

تعریف User Loads با استفاده از نیروهای به‌دست‌آمده از تحلیل دینامیکی طیفی

همان‌ طور که قبلاً گفته شد، بنا به توصیه CSI بهتر است در صورت وجود Uplift، کنترل آپلیفت در ایتبس با نیروهای به دست آمده از تحلیل دینامیکی طیفی صورت نگیرد و به جای آن از نیروهای تحلیل استاتیکی استفاده شود.ولی می­ دانیم که در صورت استفاده از نیروهای تحلیل استاتیکی، به ‌احتمال‌ زیاد شدت نیروها افزایش خواهد یافت. لذا سؤالی که پیش می ­آید این است که چگونه از تخفیف ­های تحلیل دینامیکی طیفی استفاده کنیم؟

بهتر این است که بعد از اتمام تحلیل و طراحی سازه مورد نظر تحت تحلیل دینامیکی، نسخه جدید را Save as گرفته و این مراحل را در فایل جداگانه ­ای انجام داد تا فایل طراحی سازه دست نخورده باقی بماند. در نسخه جدید از فایل ETABS بعد از تحلیل سازه به ترتیب وارد منوهای Display، Show Tables، Tables، Analysis، Results، Structure Results و Story Forces شده و برش طبقات را قرائت می­کنیم:

 

 

در پنجره باز شده، از فیلد Load Case⁄Combo بارهای دینامیکی طیفی مورد نظر و از فیلد Location گزینه Bottom را انتخاب می­ کنیم. به‌ عنوان‌ مثال، در پنجره زیر SX نام مربوط به باره دینامیکی طیفی در راستای X و بدون خروج از مرکزیت است و برش طبقات تحت این الگوی بار را می ­توان در پنجره زیر مشاهده کرد:

 

 

از آنجایی‌ که نیروهای زلزله دینامیکی می ­باشند، مشاهده می ­شود که الگوی بار در راستای X، علاوه بر ایجاد برش در راستای X، منجر به ایجاد برش در راستای Y نیز شده ­اند و برای محاسبات دقیق ­تر باید این برش­ ها و در نتیجه نیروهای مربوط به آن­ ها را نیز در نظر گرفت. لذا برای محاسبه نیروهای وارد بر هر دیافراگم روی پنجره مربوط به Story Forces راست کلیک کرده و سپس گزینه Export to Excel را انتخاب می ­کنیم. در فایل Excel باز شده، با استفاده از برش طبقات، نیروهای وارد بر هر دیافراگم را محاسبه می­ کنیم:

 

 

حال از منوی Define گزینه Load Patterns را انتخاب کرده و در پنجره باز شده، الگوهای بار لرزه ­ای جدیدی از نوع User Loads تعریف می ­کنیم:

 

 

 

با انتخاب الگوی بار جدید و سپس گزینه Modify Lateral Load، در پنجره باز شده، نیروهای به دست آمده را وارد می­ کنیم:

فقط باید توجه داشت که در صورتی‌ که الگوی بار مربوط به بار با خروج از مرکزیت است، باید مقدار آن را نیز در قسمت مربوطه وارد کرد:

 

 

در طراحی خود پی و کنترل آن می‌توان از زلزله دینامیکی انتقال یافته به نرم‌افزار safe استفاده نمود و فقط برای کنترل تنش زیر پی از الگوی بار شرح داده شده استفاده نمود.

اما اگر بخواهیم از این بارهای جدید برای طراحی پی استفاده کنیم (که توصیه نمی‌کنیم) باید ترکیب بارها اصلاح شده و به جای الگوهای بار لرزه‌ای دینامیکی طیفی، از این الگوهای بار استفاده کرد. با توجه به این که بارهای تعریف‌ شده، بارهایی استاتیکی می­ باشند، بارهای جدید به صورت رفت و برگشتی اعمال نخواهد شد. ولی به عنوان یک پیشنهاد می­توان از روش زیر برای کاهش تعداد الگوهای باری که اضافه خواهند شد، استفاده کرد.

از منوی Define می­ توان گزینه Load Cases را انتخاب کرد و سپس با انتخاب  مربوط به بار دینامیکی طیفی و سپس کلیک روی گزینه modify/show case وارد پنجره مورد نظر شد.

 

 

سپس در پنجره باز شده تغییرات لازم را به صورت زیر باید اعمال کرد تا case مربوط به بار دینامیکی طیفی که در ترکیب بارها از آن استفاده شده، از بار لرزه ­ای User Load استفاده کند.

 

 

نحوه ی کنترل آپلیفت در سیف

در صورت استفاده از تحلیل خطی طبق بند ۷-۴-۵-۱-۸ مبحث هفتم مقررات ملی ساختمان ایران (پی و پی­سازی) در کنترل تنش‌های زیر پی باید توجه داشت که هیچ نقطه­ای از پی نباید دچار کشش شود (حداقل تنش=۰) مگر آنکه آن بخش از کشش توسط المان‌هایی مثل شمع، ریز شمع یا مهارها تحمل شود.

به بندهای زیر از آیین­ نامه مبحث نهم ویرایش سال 99 که راجع به توزیع فشار خاک است توجه کنید:

 

 

به ‌عنوان‌ مثال فونداسیون زیر را در نظر بگیرید:

 

 آیا امکان بلندشدگی (آپلیفت) پی وجود دارد یا خیر؟

همه ترکیبات بار کنترل تنش خاک زیر پی (ترکیبات تنش مجاز طبق بند 4-2-3-6 مبحث ششم) را تعریف کرده و یک پوش (ماکزیمم مقدار یا مینیمم مقدار) از آن ایجاد می‌کنیم.
در نظر داشته باشید می‌توانید هم تحت ترکیب باری که بیشترین اثر uplift در سازه  را دارد (0.6D+0.7E) کنترل را انجام دهید هم ترکیب بار پوش، زیرا در هر دو حالت نرم ‌افزار حالت بحرانی را در نظر می‌گیرد (در ترکیب بار پوش به صورت خودکار و در ترکیب بار بحرانی به صورت دستی)

در نرم­ افزار SAFE نیز وارد منوی Define⟹Load Combinations شده و ترکیب بارهای مورد نظر را ایجاد می­ کنیم و سپس به کمک همه ترکیب بارهای ایجاد شده یک Envelope برای مشاهده تنش خاک ایجاد می­ کنیم.

 

 

در نهایت مدل مورد نظر را تحلیل می ­کنیم و سپس وارد منوی زیر می ­شویم:

 

 

در پنجره باز شده، Envelope مورد نظر را انتخاب کرده و سپس گزینه Max را انتخاب می­ کنیم و در ادامه بر روی گزینه Apply کلیک می ­کنیم. در قسمت پایین صفحه می ­توان حداکثر مقادیر را مشاهده کنیم که در صورت مثبت بودن فشار، آپلیفت رخ داده است (توجه داشته باشید ما از ترکیبات بار خطی استفاده نمودیم برای همین نباید در هیچ نقطه‌ای از پی تنش مثبت داشته باشیم) در ادامه بیان می‌شود که چطور می‌توانیم از ترکیبات غیرخطی و تخفیف آیین ‌نامه استفاده کنید.

 

 

 

با توجه به این که بیشترین تنش موجود در خاک منفی است (2.612- تن بر مترمربع)، پس کل خاک زیر پی در فشار است.

مشاهده می­ شود که در مدل بررسی شده بلند شدگی رخ نداده است و در تمام خاک زیر سطح فونداسیون، خاک در فشار است.

در صورتی‌ که در بعضی نقاط عدد مثبت مشاهده شد نشان ‌دهنده این است که خاک به کشش افتاده که این مورد به علت اینکه خاک مقاومت کششی ندارد نادرست است و باید کاری کنید در این نقاط تنش به صورت خودکار صفر در نظر گرفته شود و بر این اساس طراحی را انجام دهیم.

چرا باید در نرم‌افزار سیف از ترکیبات بار غیرخطی برای کنترل تنش زیر پی و آپلیفت استفاده کرد؟

در اغلب فرضیات طراحی، خاک به‌صورت ماده‌ای با رفتار صرفاً فشاری در نظر گرفته می‌شود. در نرم‌افزارSAFE، سختی خاک زیر پی به‌صورت تکیه‌گاه با فنرهای قائم معادل می‌شود.

 

 

اگر در نقطه‌ای از پی، خاک زیر آن به کشش بیافتد (فنرهای معادل کشیده شده و در آن‌ها تنش مثبت ایجاد می‌شود) که برخلاف فرضیات طراحی ماست، لذا برای رفع این نقیصه حتماً باید آنالیز غیرخطی انجام داده تا فنرهای کششی حذف‌شده و در نقاطی که کشش داریم، مقدار تنش به صفر برسد. طبق بند زیر از مبحث هفتم مقررات ملی ساختمان اجازه نداریم در زیر پی کشش داشته باشیم و در تمام نقاطی که دچار آپلیفت می‌شوند، مقدار تنش باید صفر باشد:

 

 

درصورتی‌که به هر دلیلی نخواهیم از آنالیز غیرخطی استفاده کنیم، باید با در نظرگیری تدابیر خاص (از قبیل افزایش ضخامت پی و …) تنش کششی را حذف کنیم و یا در نقاط با تنش کششی، از شمع استفاده کنیم.

درنتیجه پس از ایجاد ترکیب بارهای طراحی باید آن­ها را به ترکیب بارهای غیرخطی تبدیل نمایید. در مواردی که احتمال uplift در پی وجود دارد، این کار الزامی است.

برای تحلیل غیرخطی لازم است که Load Case هایی از نوع غیرخطی ایجاد کنیم که کاری زمان‌بر است. خوشبختانه در نرم ­افزار SAFE این امکان فراهم آمده تا ترکیب بارهای موردنظر را به ترکیب بارهای غیرخطی تبدیل کنیم. برای این کار کافی است از منوی Define گزینه Convert Combination to Nonlinear Uplift Cases را انتخاب کرده و سپس ترکیب بارهای موردنظر را انتخاب کنیم.

 

 

با ورود به منوی Define⟹Load Cases، مشاهده خواهیم کرد به انتهای نام هر یک از ترکیب بارها NL اضافه‌شده است. با باز کردن یکی از این Load Cases می­توان ترکیب بار واردشده را ملاحظه کرد. علاوه بر این باید کنترل کرد که گزینه Nonlnear (Allow Uplift) فعال باشد.

 

 

درنهایت مدل دوباره باید تحلیل و مراحل قبلی طی شود و در صورت وجود آپلیفت باید بررسی شود.

نکته آخر این‌که درصورتی‌که آپلیفت را طبق آیین‌نامه بپذیریم و پی دارای آپلیفت باشد، برای طراحی پی نیز باید از ترکیب بارهای غیرخطی استفاده کنیم؛ یعنی مانند روش توضیح داده‌شده ترکیب بارهای طراحی نیز Load Case های غیرخطی تبدیل شوند.

بدیهی است تنش در هیچ نقطه­ای از زیر پی نباید منفی (کششی) باشد. این کار با حذف مرحله­ای کشش در زیر پی و انتقال تنش به بخش های مجاور انجام می­گردد. بطور مثال در نرم ­افزار Safe با فعال­سازی گزینه غیرخطی Uplift و اصلاح هندسه پی می­توان نسبت به حذف تنش­ های کششی و باز توزیع تنش اقدام نمود. در صورت عدم امکان حذف کشش استفاده از شمع، ریزشمع یا مهار توصیه می­گردد.

 

✅ سایر نکات در خصوص کنترل آپلیفت از جمله نحوه کنترل آپلیفت در ایتبس به طور مفصل در متن اصلی ایبوک توضیح داده شده است. شما می توانید با مراجعه به فایل پی دی اف این ایبوک و مطابق بر فهرست مطالب آن ها را مطالعه کنید.

 

نتیجه گیری

در عرف طراحی قبل از این‌که وارد سیف شویم برای طراحی پی، ابتدا در ایتبس نیروهای fz نقاط کف را مشاهده کرده تا مقادیر نیروی آپلیفت بیشتر از منفی۲۰ تا منفی۳۰ تن نباشند، در این حالت با زیادتر کردن وزن پی و … می‌شود مشکل آپلیفت در ستون را رفع کرد تا باعث آپلیفت در خاک زیر پی نشود.

اما اگر مقدار آپلیفت ستون‌ها از ۳۰ تن بیشتر باشد باید در طراحی ایتبس تجدیدنظر کنیم:

• تعداد دهانه‌های مهاربندی را بیشتر کنیم
• طول دیوار برشی را بیشتر کرده و جانمایی‌شان را بهتر کنیم و …
• و اگر همه این‌ها بازهم جواب نداد باید برویم سراغ قاب خمشی کردن طرح، زیرا احتمالاً آن‌قدر محدودیت دهانه، تعداد و طول دهانه مهاربندی داشته‌ایم که آپلیفت زیاد شده است،
• اگر تغییر قاب نیز ممکن نبود به‌عنوان راه‌حل نهایی از پی گسترده یا شمع در طراحی پی استفاده می‌نماییم.

 

منابع

1. کتابخانه آنلاین عمران سبزسازه
2. مبحث نهم مقررات ملی ویرایش 99
3. مبحث هفتم مقررات ملی ویرایش 92
4. مبحث ششم مقررات ملی ویرایش98
5. استاندارد 2800 ویرایش چهارم
6. CSI- Knowledge Base

 

 

• 1. آپلیفت (Uplift) چیست؟
• 2. عوامل ایجاد نیروی آپلیفت
• 3. نکات مهم آپلیفت در طراحی سازه
• 4. راهکار های کاهش آپلیفت در سازه و پی
• 5. ترکیب بارهای کنترل آپلیفت در نرم افزار ایتبس و سیف
• 6. اثر مؤلفه قائم زلزله در ترکیب بارهای آپلیفت
• 7. استفاده از تحلیل دینامیکی برای کنترل آپلیفت در پی
  • 1-7. تعریف User Loads با استفاده از نیروهای به‌دست‌آمده از تحلیل دینامیکی طیفی
• 8. کنترل آپلیفت در Etabs
• 9. کنترل آپلیفت در SAFE
• 10. نتیجه‌گیری

• ثبت شده در
  وزارت ارشاد
• دانلود سریع
  پس از پرداخت
• ضمانت ارسال
  بروزترین نسخه کتاب